Keek op de Week

Het is alweer een tijdje terug dat ik wat heb geschreven. Ik loop namelijk stage bij de Media Groep Limburg (LD en Limburger) en daar schrijf ik zoveel, dat ik 's avonds wel eens minder zin heb om te schrijven. Toch zo een even voor de vijfde competitieronde een gedachtenspinsel over tafeltennis en de zaken erom heen.
Vorige week tegen Megacles gespeeld en zoals de trouwe lezer weet, eindigde dit in een gelijkspel. Na afloop nog even blijven hangen en het is dan geweldig om te zien, dat er daar in Weert ook gasten zijn, waar ik toch wel respect voor heb. Achter de tafel wordt er gespeeld tot op het randje, maar als de plank is opgeborgen en de punten zijn verdeeld, is de "vijandigheid" verdwenen.
Neem nou Thijs van Gemert. Als ik hem zie spelen, herken ik een deel van mijzelf. Nooit opgeven, knokken tot op het laatste punt(´als een Duitser´). Hij blijft maar gaan en hierin is hij m.i. een uitzondering binnen de competitie. Sommige spelers geven te snel op.
Een ander iemand is Marco Beelen. Wie kent hem niet, meervoudig Limburgs kampioen, met de schutkleuren van een kameleon. Zo speelt hij verdedigend, zo weer aanvallend. Na afloop van de wedstrijd een ´diepgaand´gesprek met hem gehad over de zin van het leven, hetgeen geen toeval was , Marco! Nee, het was een goed gesprek, waarin wederzijds respect centraal stond. Zo kan het dus ook!