Lang verwacht, to be or not to be: De Vedette spreekt

En zo verscheen er, zij het via een blog van bijna-reuzendoder Leon, weer eens een verslag van Vedette. Het is lang geleden, maar wellicht ook goed om eens even enkele woorden te schrijven over afgelopen zaterdag, de thuiswedstrijd tegen Seta 2.

Een frustrerende derby, zo zal ik het maar noemen. Ik ken maar weinig derby's die niet zwaar bevochten zijn, maar frustrerend.. dat had ik niet zien aankomen. Zoals TTC's Ron Giesen enkele weken geleden orakelde: “zolang je zelf goed presteert zijn is het resultaat van de concurrentie van ondergeschikt belang”. Een waarheid als een koe, en de laatste tijd elke week van toepassing. Daarnaast heb ik de opvatting dat je, als je enige aspiraties voor het kampioenschap hebt, je elke week moet kunnen pieken. Of zoals Maurits Gommans zei: “het is een kwaliteit als je slecht speelt en toch kunt winnen, daar ligt het kenmerk van de echte winner.”

Het was mooi geweest om te pieken, deze zaterdag. Spelen boven je niveau, met als gevolg dat je tegenstander zich hieraan optrekt. Waardoor je beiden boven niveau speelt en tevreden kunt zijn over de geleverde prestatie. Of, waardoor de tegenstander achterblijft en je glansrijk je potjes wint. Helaas, achteraf gezien niks van dat alles.

Mijn persoonlijke niveau was ver te zoeken. Noem het promotiezenuwen. Na enkele seizoenen er dichtbij te zijn geweest steeg het water al tot boven het hoofd en ontnam mijzelf elk inzicht. Tafeltennis blijft een mentale sport, en het mentale overdenken is (vrijwel voor elke speler, op welk niveau dan ook) een echte dooddoener. Teveel in het hoofd, te weinig op gevoel en intuïtie. Bij mij persoonlijk resulteerde dit in, zoals Ron van Enckevort het mooi bewoordde, “statisch spel”. De onmogelijkheid om fatsoenlijk spel te spelen, zelfs het “afbraaktafeltennis” waar ik mijn potjes soms mee win, kreeg ik niet uit mijn plank. Al waren er tegen Guus Roosen voldoende kansen, zelfs enkele matchpoints onbenut. Het vermogen om te anticiperen op het spel van de tegenstander en deze te dwingen tot fouten was compleet zoek, dit tot grote ergernis van ondergetekende.

Ook tegen Ron van Enckevort was het niveau ver te zoeken en alles wat verkeerd kon gaan, ging verkeerd. Nul creativiteit leidde tot achter de feiten aanlopen, wat al zo vaak is gebeurd tijdens de thuiswedstrijden. Ron wist hier optimaal van te profiteren en hoefde enkel raak te slaan. Ook mijn vertoning in het dubbel was niet om aan te zien. Spelen met het hoofd, niet mijn sterkste kant, daar was ik tot veroordeeld door teveel nadenken. Het spelen op gevoel was even verdwenen. Enige troost haal ik uit de gewonnen wedstrijd tegen Gijs, die teveel fouten maakte om overwicht te behalen.

Hay Janssen was niet helemaal in goeden doen en moest Gijs Appeldoorn feliciteren, maar wist toch zijn “cool” te behouden tegen Guus Roosen (3 matchpoints tegen) en ook Ron van Enckevort moest buigen dankzij de tomeloze vechtlust van onze houthakker. Dennis Schoester trok het niveau van de dag omhoog en zette Ron eenvoudig opzij en Guus met moeite. Tegen Gijs was winst ook verdiend geweest, ware het niet dat Dennis (na een 2-0 achterstand in games) het op 10-8 in de vijfde game op eigen service niet kon afmaken.

4 vijfgamers verloren die dag, dan kun je spreken van een mentaal iets. Iets dat we van ons af moeten schudden en achter ons moeten laten.

Achter gezien bleef de schade beperkt aangezien directe concurrent Landgraaf ook gelijk speelde. Nu is er nog steeds 1 punt verschil. Positief bekeken is de conclusie dat gistermiddag niet de dag geweest dat we het kampioenschap lieten lopen, maar dat we enkel verzuimden om de koppositie over te nemen. Uiteraard kan ook gezegd worden dat Landgraaf verzuimde om hun voorsprong verder uit te bouwen. Het is maar net hoe je het bekijkt.

En uiteindelijk is het tragisch mooi dat, zeker in de laatste ronde van poule B, de uitslag die voor de ene ploeg gunstig is, voor de andere dramatisch kan uitvallen. Gijs Appeldoorn: “ik gun het jullie vandaag, maar als Landgraaf goed presteert hebben wij meer kans op handhaving”. De een zijn dood is de ander zijn brood, zeker omdat er dit seizoen geen duidelijke kampioen is, en geen duidelijke degradatiekandidaat.

Voor ons is de doelstelling duidelijk, 6 punten halen tegen Landgraaf. Iets wat erin zit, gezien de 7-3 overwinning in Koningslust. Maar ligt de druk hierdoor bij Landgraaf, dat ze beter moeten presteren als de vorige keer? Of ligt de druk bij ons omdat we meer punten dan Landgraaf moeten halen? We laten het in het midden, omdat elk punt telt. De terechte kampioen (en de terechte degradanten) worden komende week beslist, het wordt in ieder geval een spannende afsluiter.

Door: de Vedette