Keek op de week

Het was voor mij een merkwaardig tafeltennisweekend. Mijn eerste wedstrijden in de competitie en meteen vol aan de bak tegen TTC. Er was genoeg te beleven in de zaal: mooie wedstrijden, spannende wedstrijden, dramatiek en vechtlust, genieten en walgen.
Dat maakt de sport zo mooi: een mengelmoes van zoveel elementen die mij elke keer doen kiezen voor deze sport. Tafeltennis haalt het beste en het slechtste uit een speler.
Zo gebeurde het bijvoorbeeld tot twee maal toe dat Mark Creemers van TTC met 0-2 in sets voorkwam en toch uiteindelijk beide keren aan het kortste uit trok. Een klein drama voor een speler, waarbij je ondanks de winst toch even wat meevoelt met de tegenstander, omdat je weet hoe het is om zo te verliezen. Maar ook de vreugde bij je teamgeboot, om hem driemaal te zien strijden en te overwinnen. De zelfvoldane glimlach van een winnaar blijft mij in ieder geval na afloop van de wedstrijd boeien. (Het liedje van de Doe Maar galmt even door mijn hoofd. Is het zo dat als je wint, dat je dan vrienden hebt?)
Wat maakt je op een dag een winnaar en de andere dag een schlemiel? Kleine details brengen de prestaties naar boven of drukken je neer; heb je goed of slecht geslapen? Hoe was je werkweek? Kun je je hoofd bij de tafel houden? Is het druk of juist te rustig in je hoofd? Ben je emotioneel een niet in te nemen fort of loop je stiekem rond als een emotioneel of lichamelijk "wrak". Het is weer maandag, even bijtanken en morgen weer even losslaan en dan weer toeleven naar de volgende horde: Nieuwenhagen.