Keek op het seizoen

Het zit erop. De kampioenen en degradanten zijn bekend. Mijn felicitaties gaan uit naar Midden-Limburg; Westa gefeliciteerd!
Het doet aan de andere kant lichtelijk pijn dat onze 'oud-teammate' Teiger het niet heeft gered, maar het was voor Brunssum ook erop of eronder. Uiteindelijk was Brunssum na een wisselvallig seizoen al voor de laatste wedstrijd in veilige haven geloodst, met een nette derde plaats in de rangschikking.

'Het kan verkeren', zei Bredero. Zomaar een uitspraak bij een tafel naast ons, die mij midden in de wedstrijd tegen Bert Thijssen bezig hield. Zo sta je vorig seizoen met een been in de afgrond (beslissingswedstrijd tegen Vijlen 6-1), zo speel je naast de dertien jarige sportman van de gemeente Brunssum, die een uitstekend seizoen neerzette voor zijn leeftijd.
Het verkeerde ook regelmatig met mijn vorm; veel partijen te makkelijk verloren, die normaal niet verloren gaan. Echter uitgerekend tegen de man van het seizoen, Thijssen, die dacht zijn honderd procent vast te houden, keerde zich het tij.  Ontketend, powerfull, direct en niet verslaanbaar zijn termen die ik nog niet eerder in het seizoen ervoer. Enige minpuntje was een gameverlies doordat ik mijzelf bijna voorbij rende. Net op tijd hersteld...maar enkele minuten later weer onnodig verlies tegen een goed spelende Rick Pouwels. Hoe wisselend kan een seizoen zijn. Logischerwijs weet ik waar het aan ligt; materiaalwissel. Van gewone rubbers, halflange noppen, naar korte noppen is een hele omschakeling, waarbij je consequent moet spelen. Dat lukt al steeds beter, uitgerekend dat net het seizoen voorbij is, begint het te lopen.
Het verkeerde ook bij ons team. Als enige team zetten we de kampioen op verlies, maar hadden we het ook regelmatig moeilijk tegen degradanten. Een derde plaats, noch vlees noch vis...
Het positieve van het seizoen speelde zich mijns inziens voornamelijk af buiten het veld; de return van Peter (J.O.) van Zundert achter de tafel, onze invliegchinees Qu, Paul Nix die zijn plankje heeft afgestoft en Dennis Wellink die zich nog mentaal moet opladen maar belooft heeft om zijn noppen te scherpen.
Ben ik dan wat vergeten? Ja, ook achter de tafel gebeurde nog wat moois; ondanks de mindere vorm van onze Reus, sloeg hij de bal van het jaar, met zijn backhand om het net heen. Winnie herpakte zijn plezier een beetje en speelde met vlagen goed tafeltennis. Daarnaast zal Winnie veel blijer zijn met 'Boy Wonder' Dani; die met een knappe 53% tegen voornamelijk de bovenste ploegen liet zien dat hij eraan gaat komen. Is hij er al? Nee hoor, er moet nog veel geleerd worden, maar hij is goed op weg! Dat geeft hoop voor Brunssum, dat gisteren na afloop de kampioenen huldigden. Eerlijk is eerlijk. Als je dat ziet ben je wel een beetje trots, maar als sportman hoop ik dat ik (misschien volgend seizoen) weer eens het zoet mag proeven van een kampioenschap. Rest mij nog u te bedanken voor de reacties afgelopen seizoen; het was een mooie en spannende competitie.