Na een vrije week weer aan de slag. De verste uitwedstrijd op het programma; Panningen. Ik heb buiten het LK nog nooit in Panningen gespeeld. Om de aansluiting met de top te houden moest er gewoonweg gewonnen worden, zeker als Panningen zonder Leon Sonnemans aantreedt. Echter na enkele potten is het duidelijk; het ontbreekt een ieder aan trainingsarbeid. Zonder trainen lopen kleine automatismen moeizaam. De wedstrijdervaring/gevoel houdt me op de been. Drie keer 2-1 achter komen, drie keer 3-2 winnen. Was het slecht? Nee, niet slecht op de eerste wedstrijd na tegen Paul Jacobs.
Een persoonlijk sterke eerste helft met slechts 1 verliespartij, echter als team draait het niet. Dat is balen. De titel is al weg en als cadeautje mag je gaan strijden tegen de rode lantaarn.
Ieder heeft zijn persoonlijke redenen om niet of nauwelijks te trainen; ik heb enkele weken in de rotzooi geleefd zonder keuken, die is sinds kort geplaatst, maar dan komen de kleine regelzaken die het leven minder leuk maken. Uitgerekend in deze sport bepalen kleine details winst of verlies. Kunnen loslaten en anticiperen op je eigen vaardigheden en gebreken. Het mentale aspect is echter essentieel. Heb je een drukke week gehad dan heeft het vaak zijn weerslag op het spel. Een ding is in ieder geval duidelijk als team mogen we vol aan de bak, dat is een feit en dan moet er gewoon weer door de week achter de tafel worden verschenen. Mindere tegenstanders moeten gewoon onder ons blijven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten