De day-after, de zondag daargelaten, na de competitiewedstrijd wordt het hard duidelijk dat de mensen uit Brunssum en omstreken de zaal nog niet hebben kunnen vinden. Op een druilerige maandagavondtraining staan we tegen negenen met vier mensen!? te spelen.
De oude gezellige kantine is ingeruild voor een wachtkamer bij de tandarts, ook al doen de vrijwilligers hun uiterste best, de sfeer is ver te zoeken. Hopelijk wordt de trainingsopkomst weer eens wat groter; variëteit in het spelen is toch wel fijn.
De competitiewedstrijd tegen Sittard was eigenlijk een 'verplicht' nummertje- met alle respect voor de tegenstanders, zoals zoveel wedstrijden in de competitie. Als Winnie een klein beetje het gevoel had van de week tevoren had het zomaar een monsterscore kunnen worden. Er is wel enige tegenstand, maar mijn inziens door dwalingen binnen de bond, speel je zomaar twee klassen lager- met de ingevoegde promotieklasse.
Zo sta je na vijf wedstrijden met acht punten voor! Het lijkt een kwestie van tijd dat de kampioensvlag kan worden gehesen. Mits alles natuurlijk blijft gaan zoals in de eerste helft, zonder blessures. Deze week is het familie week, geen tafeltennis voor mij, misschien even komen kijken naar de verrichtingen van clubgenoten, maar meer ook niet. Tot de volgende week maar weer.
Ik zoek by the way een gastschrijver. Voel je je geroepen om een stukje te schrijven en wil je het aan tafeltennisminnend Limburg laten weten, laat het horen..svp wel niet anoniem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten